watervallen, grotten en bruggen

zo, de reis naar kanchanaburi zit er weer op. het minibusje wat we geregeld hadden was er redelijk op tijd dus we waren ook vrij vroeg in kanchanaburi. we kwamen eerst door een soort main street, waar de eerste mensen al gedropt werden bij een groot hotel. na 10 minuten rijden ging de volgende pas, een heel eind verder dus. we begonnen ons achter de oren te krabben of we niet vreselijk ver overal vandaan zaten toen we als laatste aankwamen bij ons "floatel". valt echt reuze mee, hier hebben ze gewoon nog zo'n straatje met allerlei bars, eettentjes en winkeltjes. we zitten vlakbij de ijzeren "river kwai"brug en het lokale bridge museum.

ons hotel is echt heel mooi gelegen op de rivier. we kijken aan de ene kant uit op een tempel en de andere kant in de verte een brug. om ons heen is alleen maar natuur met een achtergrond van bergen, een echt jungle gevoel. eigenlijk merk je met de gordijnen dicht niets van het drijvende hotel, tot er een longtailboot voorbij scheurt of een dinerboot passeert. dan golven we gezellig even mee, best een lollige ervaring.
gezien er hier zoveel te zien/ doen is en we maar kort hier zijn hebben we een tour geboekt. zelf uitvissen is mogelijk maar dit werkt wel zo makkelijk.
als eerste gingen we naar de erawan watervallen. dit is een grote waterval waar je na wat klimwerk in 3 van de 7 verdiepingen kan zwemmen. we waren vast besloten om zoveel mogelijk verdiepingen te gaan bekijken maar vonden het klimmen wel leuk geweest na 5 lagen. we besloten het water maar eens te gaan testen. beneden had de gids ons al gewaarschuwd dat er "massagevisjes"in het water waren. wij dachten dus een paar van die kleintjes te zien die je tegenwoordig ook in de dr. fish spa bakken ziet. deze waren alleen ook in groter formaat! volgens rianne (naomi wou het niet testen, vreemd genoeg haha) was de massage van de grotere vissen toch echt niet zo prettig en dus werd het zwemmen meer pootje baden. toch wel erg lekker verder.

na het zwemmen zijn we doorgereden naar het museum van hellfire pass. dit is één van de ergste plekken van de death railway en was dus erg indrukwekkend. je ziet onder andere de handgereedschappen waar mee gewerkt werd en een paar tekeningen van krijgsgevangenen. na het museumdeel mocht je ook een stuk van de route van de spoor aanleg route lopen en kwamen we uit op de hellfire pass zelf. het is daar al rot lopen met schoenen en goede kleding aan, het is dan heel raar te bedenken dat mensen hier 18 uur stonden te zwoegen zonder deze middelen.
de volgende stop was een ander deel van het spoor waar een grot te vinden is die dienst deed als een soort ziekenhuis. hier mag je ook over een stuk van een houten brugdeel lopen, als je maar uitkijkt voor de treinen die hier nog zo nu en dan overheen gaan. het bouwwerk is behoorlijk indrukwekkend, zeker gezien de hoogte en de moeilijke plek waar deze geplaatst is.

na een beetje vertraging is er dan de trein waarmee we een paar stations af mogen leggen over de death railway. onderweg zie je mooie stukjes landschap voorbij komen. het spoor is verrassend stabiel, niet meer hobbels en bochtjes dan je rondom utrecht centraal ook tegen komt.
3 stations verder stappen we uit in een soort niemandsland, op wat koeien na niet veel te beleven. gelukkig staan de busjes al klaar en gaan we naar onze laatste bestemming, de metalen brug. het is hier erg druk, maar er is ruimte genoeg voor alle toeristen en de incidentele trein die zachtjes voorbij komt. het is inmiddels al laat in de middag en we zijn ook wel wat moe van alle belevingen en indrukken. tijd voor een hapje eten, een douche en een rustig avondje voor we morgen weer vertekken naar bangkok om de nachttrein te halen.